اجتماعی

یادداشت چهره ی زشت شهری با زباله گردی

فرامرز محمدی پور
روزنامه نگار

درجهان معاصر زمانی روش زندگی پسندیده است که چینش “مبلمان شهری” زیبایی و آرامش را آیینه کندو شهروندان نیز در کنار طبیعت هزار نقش از چهره ی آراسته شده ی پیرامونش به دست
بشر لذت ببرد زیرا آدمی دوست داردبهترین ها را روزمره پیش رو داشته باشد،اما نمی دانم چرا گاه گاه آسیب هایی تمام زیبایی های شهری را به هم می زند وسبب آزردگی خاطر می شوند که “زباله
گردی”معضلی که هر روز بیشتر و بیشتر خود را نشان می دهد و این مهم از هر منظری نیاز به آسیب شناسی جدی دارد و بپذیریم همین فرآیند نظم شهری را درهم می ریزد و در تقویم جهانی،۱۲ژوئن به
عنوان روز جهانی”منع کار کودک”آمده است و نکته ی حایز اهمیت اینکه در تهران بزرگ زباله گردی و زباله کاری کودکان با هدایت پیمانکاران از خدا بی خبر
حرف اول را می زند و پی گیری این امور به شهرداری ها برمی گرددکه چندروز اخیر خبرگزاری
“ایسنا” با تیتر “انتظار معجزه از یک بخش نامه”در بازخوانی وبخش نامه ی ممنوعیت زباله گردی کودکان در تهران گزارش
مبسوطی را ارایه داده است که با توجه به راهکارهای کاربردی مصوب،متاسفانه تاکنون اقدامی نشده است ودر نهایت این که هنوز مساله به درستی شناخته نشده است و برای حل این موضوع اقتصادی-خدماتی نیاز به دانش،تجربه و همکاری همگان است هم چنان لاینحل مانده و هنوز کودکان کار در تهران قربانی سهل انگاری مسئولان هستند در صورتی که با برگزاری جلسات بسیار رهکارهای را مصوب کرده اند تا اجرایی شود و دریغ باز می گویند به مشارکت عمومی نیاز دارند-واقعا که!!
حال این فرآیند در بیشتر شهرهای ایران اپیدمی شده است و رهگذران را می آزارد که چرا همیشه عده ای سرشان در زباله ها هست و جز زشتی چهره ی شهر چه می توان متصور شد؟
این افراد یا واقعا در تامین مایحتاج زندگی مانده اند یا اعتیاد دارند و درآمدشان فقط “زباله”است و درنگاه کلی خوراک اقتصادی بی چنگ و مشتی برای یک عده افراد سودجو که خود را پیمانکاران تفکیک زباله می دانند و فقط “درآمد”را می شناسند ولاغیر!
تفکیک زباله بر عهده ی شهرداری ها است نه برعهده ی یک عده افراد پیمانکار با استفاده ی ابزاری ناپسند از جامعه انسانی که دست در دست هم می دهند و نمی گذارند چهره ی شهرها از زباله گردی زدوده شود و این جا ضرورت دارد بزرگان دولتی چاره یی را پیش رو گذارند و با غربال گری دوگروهی را که بر شمردم بتوان این معضل شهری را ازپیش پا برداشت.
البته این مهم برای مردم عادی شده است و این قدر بی تفاوتی در مسئولان دیده اند خود نیز چاره یی جز نگاه کردن ندارند.
این نکته یادمان نرود که در مریان زباله گردی قشری که قربانی می شود و انگشت نمای مردم شهر ؛کودکان کار،والدین نیازمند ، افراد معتاد و…هستند و مطمئن باشید
سواستفاده کنندگان ازکسب درآمد زباله گردان روزبه روز آماسیده تر می شوند.